Jest to owad, którego gąsienice żerują na igłach sosny.

Prowadzone już w ubiegłym roku obserwacje tego owada wykazywały niepokojąco duże jego ilości. Pierwsze sygnały o zagrożeniu dały duże ilości szkodnika wykazane podczas przeprowadzonej latem kontroli liczby samic motyli barczatki na drzewach w okresie kulminacji rójki. Wzmożoną obecność barczatki sosnówki potwierdziły również jesienne poszukiwania gąsienic zimujących w ściole. Obecnie prowadzimy kontrolę uzupełniającą polegającą na rejestracji ilości gąsienic wychodzących ze ścioły w korony drzew. W tym celu w miejscach wcześniej stwierdzonego zagrożenia i w ich sąsiedztwie zostały wytypowane drzewa kontrolne, na których pniach założono opaski lepowe, uniemożliwiające gąsienicom dalszą wędrówkę. Owady na pniach pod lepami są liczone co drugi dzień, a ich ostateczna liczebność da obraz rzeczywistego zagrożenia i wielkości obszaru objętego gradacją (masowym pojawem). Spodziewamy się tego szkodnika w liczbach krytycznych, tzn. takiej ilości osobników, które mogą spowodować całkowity (ponad 90%) ubytek aparatu asymilacyjnego (igieł) rośliny – żywiciela.

Taki szereg obserwacji prognostycznych ma na celu wskazanie zagrożeń, określenie ich możliwych skutków oraz wskazanie środków zaradczych i metod dalszego postępowania.

W sytuacji zagrożenia dla trwałości lasu będzie trzeba przeprowadzić wielkoobszarowe zabiegi ratownicze ograniczające liczebności szkodliwych owadów środkami chemicznymi, przy użyciu samolotów.

Wszystko wskazuje na to, że będą one konieczne. Póki co liczymy dalej…

Tekst: Agnieszka Winkler, zdjęcia: Marek Nowak

Fot. 1. Grupa drzew z opaskami lepowymi do kontroli wędrówek gąsienic barczatki sosnówki ze ścioły w korony drzew (autor: Marek Nowak)

Fot. 2. Skupisko gąsienic barczatki sosnówki na opasce lepowej (autor: Marek Nowak)