U jej podstaw leżą: zasady uważności, zachęcające do otwarcia zmysłów na leśną atmosferę, powolny spacer po lesie, wdychanie leśnego powietrza i wspieranie emocjonalnego połączenia z krajobrazem.

Stanowimy element świata przyrody, a jego rytm wyznacza rytm naszego życia. Kiedy spacerujemy po lesie i doświadczamy go wzrokiem, słuchem, węchem, smakiem i dotykiem, dostrajamy się do cyklu natury.

Spacerując po nim, jesteśmy gośćmi, ale chcąc nie chcąc stajemy się też uczestnikami zachodzących wokół procesów. Warto z tego korzystać po wielu godzinach wdychania kurzu i innych zanieczyszczeń.

Chłonięcie lasu pozwala nawiązać z nim osobistą i eteryczną relację, a docelowo zrelaksować się, oczyścić głowę i  poprawić odporność.

A kiedy osiągniemy harmonię z przyrodą, rozpoczyna się proces zdrowienia.

Terapia leśna, to kąpiel w lesie stosowana w praktyce jako interwencja oparta na przyrodzie.

Żeby jednak "zabieg" przeszedł pomyślnie, powinniśmy pamiętać o kilku ważnych zasadach. Przy wyborze trasy trzeba koniecznie wziąć pod uwagę nasze możliwości kondycyjne. Nie chodzi przecież o to, żeby się z kimś ścigać, czy bić rekordy, a o to, żeby być w lesie. Droga powinna być oddalona od źródeł hałasu, również tych w telefonie, dlatego warto go wyciszyć. Najlepiej, żeby spacer trwał minimum pół godziny i odbywał się w milczeniu. Do plecaka dobrze spakować wodę lub herbatę i drobną przekąskę.

To czas tylko dla nas, dlatego możemy pozwolić sobie na eksplorowanie i dziecięce zachwyty.